Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Το αδιέξοδο με τις συντάξεις: Μια ταπεινή πρόταση

Πολύ με ανησύχησε η αποτυχία συμφωνίας των πολιτικών αρχηγών στο θέμα των συντάξεων, προκειμένου να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση της χώρας -δεσμεύτηκαν όμως να ξανασυζητήσουν το θέμα τον Ιούνιο. Επειδή όμως από τη μια οι εξελίξεις τρέχουν και οι πολλές συζητήσεις αφαιρούν πολύτιμο χρόνο από τη σωτηρία της χώρας, ενώ απο την άλλη ο αριθμός των συνταξιούχων συνεχώς αυξάνεται, αποφάσισα να ρίξω στο τραπέζι μια πρότασή μου -την οποία καλώ τους πολιτικούς μας να λάβουν σοβαρά- προκειμένου η χώρα μας να απαλλαγεί μια και καλή από την απειλή για την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, που συνιστά αυτή η άχρηστη ομάδα των συνταξιούχων.

Όλοι παραδεχόμαστε –δεν νομίζω να διαφωνήσει κανείς- ότι ο αριθμός των συνταξιούχων έχει αυξηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, ενώ ο αριθμός των εργαζομένων διαρκώς μειώνεται, με αποτέλεσμα να ξοδεύουμε πάρα πολλα για συντάξεις τη στιγμή που αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν θέσεις εργασίας. Το πρόβλημα επιτείνεται ακόμα περισσότερο από τη μακροβιότητα των συνταξιούχων, οι οποίοι έχουν εξελιχθεί σε πραγματική μάστιγα για την ελληνική κοινωνία. Αυτό καθιστά αναγκαία όσο ποτέ την ταχύτατη μείωση του αριθμού τους, πράγμα που δεν μπορούμε –το καταλαβαίνετε άλλωστε- να το αφήσουμε μόνο στον Άγιο Πέτρο. Πώς θα απαλλαγούμε λοιπόν απ’ αυτή την απειλή για τον προϋπολογισμό της χώρας που πάει να τινάξει στον αέρα κάθε προσπάθεια της ελληνικής κυβένησης να αντιμετωπίσει σοβαρά την οικονομική κρίση;

Προτείνω λοιπόν τα εξής: οι συνταξιούχοι, κυρίως όσοι είναι κατάκοιτοι και ζουν μόνοι τους, να γίνουν στόχος καταδρομικών επιθέσεων του ελληνικού κράτους με τον εξής στόχο: να προκληθούν πυρκαγιές στα διαμερίσματά τους και οι ίδιοι να πάνε να βρούνε τον Άγιο Πέτρο μια ώρα αρχύτερα. Η εποχή προσφέρεται∙ καθώς οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανάβουν, λόγω αδυναμίας κεντρικής θέρμανσης ή πετρελαίου, ξυλόσομπες ή μαγγάλια για να ζεσταθούν, εύκολα αυτή η επίθεση μπορεί να συγκαλυφθεί χωρίς το ελληνικό κράτος να κατηγορηθεί για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αντίθετα το ελληνικό κράτος θα έχει διπλό όφελος απ’ αυτή την ενέργεια: και συντάξεις δεν θα καταβάλει πλέον, αλλά ούτε και έξοδα κηδείας μια και η φωτιά θα επιφέρει και την επιθυμητή καύση των νεκρών. Ίσως υπάρξει κάποια αντίδραση από την ορθόδοξη εκκλησία σ’ αυτό το σημείο, μπορεί όμως να καμφθεί αν το κράτος δώσει κατιτίς σ’ έναν παπά να ψάλλει την νεκρώσιμη ακολουθία την ώρα της πυρκαγιάς. Με το ψοφόκρυο μάλιστα που έχει πλήξει τελευταία τη χώρα είμαι σίγουρος ότι το δημόσιο θα κάνει χρυσές δουλειές.

Οι συνταξιούχοι όμως δεν αποτελούν τη μοναδική απειλή του Υπουργείου Οικονομικών. Ένας άλλος σοβαρός κίνδυνος προέρχεται από τα παιδιά που λιποθυμάνε λόγω ασιτίας στα σχολεία και για τα οποία το ελληνικό κράτος αναγκάζεται να ξοδεύει πολλά χρήματα προκειμένου να τους παράσχει φαγητό. Επειδή όμως δεν έχω επεξεργαστεί ανάλογη πρόταση με αυτήν που προανέφερα για τους συνταξιούχους, επιτρέψτε μου να δανειστώ την ταπεινή πρόταση του Jonathan Swift που είχε διατυπώσει για τα παιδιά της Ιρλανδίας. Μπορεί να είναι λίγο παλιά και για μια ξένη χώρα, με κάποιες όμως τροποποιήσεις μπορεί να εφαρμοστεί κάλλιστα και στη δική μας σήμερα. Προτείνει λοιπόν ο Swift:

«Προτείνω λοιπόν εδώ ταπεινά τις σκέψεις μου, με την ελπίδα πως δε θα συναντήσουν την παραμικρή αντίρρηση. Ένας φίλος μου του Λονδίνου –Αμερικανός πολύ καλά πληροφορημένος- με βεβαίωσε πως ένα υγιέστατο και καλοθρεμμένο παιδί είναι, όταν συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του, η πιο νόστιμη, θρεπτική και ωφέλιμη τροφή, είτε το φτιάξεις στο φούρνο, είτε το βράσεις∙ και δεν αμφιβάλλω πως θα είναι εξίσου απολαυστικό αν το φτιάξεις φρικασέ ή γιαχνί.

Προτείνω λοιπόν ταπεινά στην κοινή γνώμη τα ακόλουθα: από τα εκατόν είκοσι χιλιάδες παιδιά που έχουν καταγραφεί, οι είκοσι χιλιάδες να μείνουν για αναπαραγωγή –και απ’ αυτά το ένα τέταρτο να είναι αρσενικά- πράγμα που υπερβαίνει την αναλογία αναφορικά με τα πρόβατα, τα βόδια και τα γουρούνια∙ και τούτο, γιατί τα παιδιά αυτά πολύ σπάνια είναι καρποί γάμων (συνθήκες που δεν υπολογίζονται και πολύ από τους αγρίους μας), και συνακόλουθα ένα αρσενικό θα είναι αρκετό για να εξυπηρετήσει τέσσερα θηλυκά. Και τα υπόλοιπα εκατό χιλιάδες παιδιά να πουλιούνται όταν γίνονται ενός χρόνου σε άτομα που ανήκουν στις ανώτερες και εύπορες τάξεις της επικράτειας, με προηγούμενη σύσταση στις μητέρες να τα θηλάζουν όσο πιο πολύ μπορούν τον τελευταίο μήνα, έτσι ώστε να είναι στρουμπουλά και παχουλά όταν θα τα προσφέρει κανείς σε γεύμα. Το κάθε παιδί θα χρησιμοποιείται για δυο φαγητά όταν έχει κανείς καλεσμένους, ενώ όταν η οικογένεια τρώει μόνη της, τα πάνω και κάτω άκρα είναι πολύ αρκετά για ν’ αποτελέσουν ένα καλό πιάτο∙ αν μάλιστα είναι καρυκευμένα με λίγο πιπέρι και αλάτι, και τα βράσει κανείς την τέταρτη μέρα, γίνονται νοστιμότατα, ιδιαίτερα το χειμώνα».

Μια δυο τροποποιήσεις χρειάζεται η παρούσα πρόταση προκειμένου να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα: στους τρόπους μαγειρέματος να προστεθεί και η σούβλα γνωρίζοντας τη μεγάλη αγάπη των Ελλήνων γι’ αυτήν στις γιορτές και τα πανηγύρια όπου συχνά πυκνά λαμβάνουν μέρος, και, όσο για τις συνθήκες εστίασης, προτείνω να δοθεί το συγκεκριμένο έδεσμα και στα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής και των λοιπών κοινωνικών φορέων που τόσο έντονα δραστηριοποιούνται τελευταία σ’ αυτόν τον τομέα. Κατά τα άλλα, μου φαίνεται εντάξει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails