Αχ, καλοί μου δανειστές, να ξέρατε πόσο σας νιώθω! Που δε θέλετε να δανείσετε άλλο πια στην Ελλάδα, αυτή τη ρουφήχτρα, τη χοάνη, τον πίθο των Δαναΐδων! Κάνετε τα πάντα για να την αποθαρρύνετε, θέτετε αυστηρούς όρους, βάζετε υψηλά επιτόκια... Λέτε αλλά... σας καταλαβαίνει; Σας νιώθω γιατί έτσι νιώθει το κάθε εργατικό μυρμηγκάκι αυτής της σκατοχώρας, της πουλημένης, της άκαρδης, της στρίγκλας, του τενεκέ ξεγάνωτου, που τίμια και παστρικά -μη γελάτε υπάρχουν και τέτοια- προσφέρει το κατιτίς του από το μόχθο του για να γίνουν δρόμοι, νοσοκομεία, σχολεία, δουλειές και αντ’ αυτών γεμίζουν οι τσέπες αρκετών επιτήδειων που θα σκάσουν καμιά μέρα από το πολύ φαΐ πανάθεμά τους. Αλλά εσείς φταίτε γι’ αυτό. Ναι εσείς! Εσείς που εξακολουθείτε να της δανείζετε. Αυτή η τσούλα, η κατσικοπόδαρη, η γκαντέμω συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδάκι που όλο γκρινιάζει και κλαίγεται μέχρι να τσεπώσει τα χρήματα του μπαμπά και της μαμάς για να πάει να τα χαλάσει σε γλειφιτζούρια και γαριδάκια. Και όσο εξακολουθεί να βρίσκει χρήματα, θα εξακολουθεί να συμπεριφέρεται μ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί λοιπόν της δανείζετε; Πείτε της ό-χ-ι και αφήστε την να βράσει στο ζουμί της. Πιέστε την να αναγκάσει όλους τους πολίτες της να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν, να κόψει τους παραλογισμούς και τις σπατάλες, να δικάσει τους κλέφτες και να πάρει πίσω τα κλεμμένα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αποσβέσει το χρέος της. Εδώ που τα λέμε αυτό είναι που σας ενδιαφέρει. Είσαστε κι εσείς λίγο κουμασάκια, το ξέρω. Σας βολεύει τα κράτη να δανείζονται –πώς αλλιώς θα βγάλετε εύκολο χρήμα;- αλλά να μην το παρακάνουν κιόλας! Γιατί δε θα πάρετε τα λεφτά σας πίσω! Κι από την Ελλάδα δε θα δείτε δεκάρα τσακιστή ποτέ! Γι’ αυτό σας λέω μην της δανείζετε πια! Αν μη τι άλλο είναι για το καλό της. Θα την αναγκάσετε να φερθεί δίκαια και τίμια. Μη γελάτε είπα! Μόνο έτσι θα μπορέσετε να της έχετε εμπιστοσύνη. Μόνο έτσι θα κερδίσετε, σας λέω! Αλλιώς θα σας ξανακοροϊδέψει όπως σας κορόιδευε χρόνια τώρα. Πρέπει να δείξετε λίγη κατανόηση. Μην την καλοπιάνετε προσφέροντας της απλόχερα ό,τι ζητήσει. Το ξέρω είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Κατοχή, χούντα, τα αγαρηνά σκυλιά παλιότερα... Είχε μείνει πετσί και κόκκαλο. Και ξαφνικά είδε το τραπέζι γεμάτο κι έπεσε με τα μούτρα. Βουρ στο ψητό! Τώρα όμως κοντεύει πια να σκάσει. Χρειάζεται δίαιτα. Επιτέλους, αναλάβετε τις ευθύνες σας ως καλοί γονείς! Μην την αφήνετε να τρώει άλλο! Και μεταξύ μας... Αυτό που θα χάσει θα το κερδίσετε εσείς, πιστέψτε με. Θα βγείτε διπλά κερδισμένοι: και καλοί γονείς και ματσωμένοι! Να δω κι εγώ ο έρμος μια άσπρη μέρα... που δουλεύω σαν το σκυλί, μεροδούλι μεροφάι, πληρώνω τους φόρους μου ντάγκα ντάγκα κάθε χρόνο τους τα στάζω για να βλέπω να αφρατεύει ο κώλος εκείνου του χοντρού που μας κατσικώθηκε πεντέμισι χρόνια και τό σκασε νύχτα στα τσακίδια παναγία μου γιατί ο άλλος που μας ήρθε και μας φλόμωσε στο ψέμα υπάρχουν λεφτά υπάρχουν λεφτά καλύτερος είναι φούμαρα ξέρω όμως που πήγαν τα λεφτά τα έκανε ταγέρ η Γιάννα και η κάθε ολυμπιακή γιάννα αλλά ας μην το ανοίξω τώρα το ρημάδι... Γι’ αυτό σας λέω καλοί μου ευεργέτες –στο σχολείο μας έμαθαν και τη λέξη τοκογλύφος αλλά δεν ταιριάζει σε σας και στο καλό που πάτε να κάνετε- αν δε θέλετε να βοηθήσετε με το αγνό πατρικό αίσθημα που σας διακρίνει την άσωτη κόρη σας Ελλάδα λυπηθείτε εμένα και λυτρώστε με από το μαρτύριο του Σίσυφου που περνάω τσοντάροντας σε τρύπια πιθάρια και πάψτε να ταΐζετε συνεχώς την κεντρική εντόπια γαστέρα. Please.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου